Namazin edepleri
Namazın edepleri önem bakımından sünnetten de sonra
gelen meselelerdir. Bunlara "müstehab"da denilir. Yapılan
bir isin en sonunda tastamam yapılması, ufacık pürüzlere
varıncaya kadâr giderilip cılasının eksiksiz ve
lekesiz yapılması gibidirler. Bulunmamaları insana günah
kazandırmaz ama, bulunmaları sevabı artırır ve
deyim yerinde ise insanın, sonunda "aferin" ve
"yıldızlı pekiyi" almasını sağlar.
Böyle olan davranışların önemlileri şunlardır:
1. Namazda gözünü secde yerinden ayırmamak. (Rukû'da ayaklarının
üstüne, oturuşta da ellerinin doğrultusuna bakar).
2. Namazda esnerse, elinden geldiği kadar ağzını
açmamak.
3. Başlangıç tekbirinde erkekler ellerini yenlerinden çıkarmak.
4. Elden geldiği kadar öksürmemek.
5. Cemaatle namazda "hayye'ale's-salâh" dendiğinde
ayağa kalkmak.
6. "Kad kâmeti's-salâh" dendiğinde imam namaza
başlamak, (ikamet bittikten sonra başlamasının daha
güzel olacağını söyleyenler de vardır.)